Tekstvak: Gedichtje Na alle vorige p(r)ietpraat nu eens ter afwisseling een gedichtje (prietpraat op rijm) “Uit zee” Ik ruik de zee en de zee ruikt mij. Van oorsprong waren wij één, maar dat is miljoenen jaren heen. Nu ben ik een ontwikkeld landdier, maar de geur van zand, zee en wier trekt mij nog onweerstaanbaar aan. Hoe zal die evolutie verder gaan? Zal de zee ons ooit weer opslokken en keren wij terug tot zeepokken, inktvissen of misschien wel kwallen? Het zijn vreemde gedachten die mij overvallen, tijd om met mijn blote voeten uit zee te stappen en na omkeren weer landlucht te gaan happen. Het duin ruikt ook best aangenaam, ik keer terug aan land; heel langzaam word ik weer landdier want thuis ben ik hier. Ik ruik het land en het land ruikt mij. Raymond Oostwegel februari 2011